Во јавноста се разгоре силен политички судир меѓу премиерот Христијан Мицкоски и вицепремиерот Изет Меџити поради остри, спротивставени ставови околу војната во Македонија во 2001 година и улогата на паравоената УЧК.

Повод за расправата беше неодамнешниот протест во Приштина под мотото „Правда за ослободителите“, организиран од Здружението на воени ветерани на УЧК. Меџити, кој јавно ја поддржа акцијата, објави порака на „Фејсбук“ во која нагласи дека за него војните на УЧК – на Косово, во Прешево и во Македонија – биле „праведни, разумни и чисти“, водени за државност, рамноправност и заштита на албанскиот идентитет во поранешна Југославија. Тој потсети дека, според негово толкување, меѓународната заедница ги признала жртвите и ги казнила агресорите, а секој обид да се изедначат сторителите со жртвите е неприфатлив.

Оваа изјава предизвика остра реакција од премиерот Мицкоски, кој изјави дека убивањето од заседа на припадници на МВР и Министерството за одбрана во 2001 година не може да биде ниту разумно, ниту праведно. Тој порача дека таквите настани се дел од болно минато и дека не треба да се отвораат теми што биле затворени со Охридскиот рамковен договор.

Мицкоски директно ѝ се обрати на ДУИ, предупредувајќи ги да не „играат на картата на кратко помнење“ и да не ја вратат земјата во периодот од пред две децении. Според него, темите што предизвикуваат етнички тензии се опасни и можат да ја загрозат стабилноста.

ДУИ не остана должна и возврати дека е парадоксално Мицкоски да зборува за „невраќање во 2001 година“, додека, според нив, владата што ја предводи се враќа на политики на дискриминација и прекршување на правата на Албанците и други заедници. Од партијата порачаа дека потсетувањето на 2001 година не е „стара тема“, туку нужност за да се зачува мултиетничкиот карактер на државата и да се спречат повторувања на неправдите што, како што велат, довеле до конфликтот.

Оваа размена на остри ставови уште еднаш ја отвори раната од 2001 година – период на вооружен конфликт во кој, според тогашните политички и воени толкувања, беа судрени државните сили со вооружените структури на Ослободителната национална армија (ОНА). Иако Охридскиот рамковен договор стави крај на војната и постави нови темели за етнички односи во Македонија, денес, повеќе од две децении подоцна, политичките интерпретации на тие настани остануваат длабоко поделени и контроверзни.