Трагичен крај на големиот актер

На 25 август 2018 година, Македонија ја потресе трагичната вест – почина доајенот на македонското глумиште Ванчо Петрушевски, на 67-годишна возраст, како последица од струен удар во својата викендичка во Орешани.

Почетоци и образување

Роден е во Скопје на 19 април 1951 година. Во 1975 година дипломирал на Отсекот за драмски актери при Вишата музичка школа во Скопје, а од тогаш, па сè до пензионирањето во 2017 година, работеше како актер во Драмскиот театар во Скопје.

Театарски легенди на сцената

Петрушевски настапил во десетици претстави кои оставија длабока трага во македонскиот театар. Публиката ќе го памети по улогите во „Ослободувањето на Скопје“, „Солунски патрдии“, „Сомнително лице“, „Ноќ спроти Водици“, „Собирен центар“, „Маратонците го трчаат почесниот круг“, „Буре барут“ и многу други.

Ликот на Рамче – вечна икона

Целата Македонија го препознаваше како Рамче во „Македонски народни приказни“, улога која го направи легенда во секој дом. Тој беше еден од творците на оваа серија, која денес има култен статус и е дел од колективната меморија.

Кино и телевизија

Петрушевски беше активен и надвор од театарската сцена. Настапувал во филмови и телевизиски продукции, а дури се запишува и како еден од првите Македонци со улога во странски филм. Автор е на филмот „Досие КА“ кој го снимил по свое сценарио, продуцирал и ја одиграл главната улога.

Водител, сликар, уметник

Покрај глумата, јавноста го памети и како харизматичен водител на кулинарско шоу, како и страствен сликар кој постојано бараше нови начини за уметнички израз.

Награди и признанија

Неговиот талент е крунисан со бројни награди:

• „Димче Трајковски“ за улогата Јаков во „Дупло дно“ (1985).

• Награда за улогата на Јанко во „Собирен центар“ (1989) на фестивалот „Војдан Чернодрински“.

• Во 1987 бил прогласен за најпопуларно ТВ лице според „Вечер“.

• Во 1988 ја доби наградата за најдобро артистичко остварување во филмот и телевизијата според ревијата „Екран“.

Вечна трага

Петрушевски настапувал на сцените на Македонскиот народен театар, како и во народните театри во Штип и Велес. Зад себе остави огромно дело, а неговата уметност и харизма ќе продолжат да живеат во меморијата на македонската култура.